Review van Overboss: A Boss Monster Adventure

We schrijven zomer 1986. Ik, de man in Team Arlin, dan 12 jaar oud, zit samen met zijn vriendje te te turen naar een cassettespeler verbonden met een Commodore 64 spelcomputer. We wachten gespannen tot Labyrinth, een computerspel gebaseerd op de gelijknamige film met David Bowie in de hoofdrol als Goblin King, geladen is. We wachten gespannen omdat het niet altijd lukt. De kop van de cassettespeler moet goed afgesteld staan anders komt er een error in beeld. Syntex error, de horror, want je moest vaak wel een kwartier of langer wachten voordat het spel opnieuw geladen was(we hadden toen zeeën van tijd). Maar als het lukte konden we weer verder in de quest. De Goblin koning heeft de baby gegijzeld en zijn kasteel is omgeven door een immens labyrint. We waren zwaar onder de indruk van de 16 bits plaatjes toen, en de werelden die daarmee op de computer gecreëerd werden.

Mijn hartje sloeg dus over toen ik het spel Overboss, a Boss monster Adventure in handen kreeg. Het spel is geïnspireerd op 16-bit games. Ik kreeg weer heimwee naar de 80ties, Madonna en Wham, skateboarden en de Goonies. En dus ook de opkomst van de computerspellen. Veel spellen hadden bazen om te verslaan voordat je verder kon, mini bazen en eindbazen. Gedenkwaardige types als Bowser, Ganon en Jareth, maar het draaide natuurlijk altijd om de held, Mario, Link, en je kon dan alleen hem besturen.
Het leuke aan dit spel is dat je nu zelf een eindbaas mag zijn.

Je creeërt in dit spel je eigen wereld en die moet zo gevaarlijk mogelijk worden. Met monsters, mini bosses, portals, crystallen en verschillende soorten terrein is het de bedoeling deze zo te gebruiken dat ze de meeste punten opleveren. En daarbij is soms de ligging van je terrein belangrijk. Ook de hoeveelheid van bepaalde tegels is van belang. Welke miniboss er op je terrein leeft kan ook weer punten opleveren.

Conquer the overworld and become the Overlord in this puzzly map-building game, dat wil zeggen je gaat puzzelen met verschillende terreintegeltjes en probeert zo de grootste baas van Arcadia (van Arcade, het walhalla voor video gamers in de 80ties) te worden.

Je speelt het spel solo of tot 5 spelers en je mag wanneer je aan de buurt bent uit 4 tegels kiezen. Je kiest 1 tegel met het monster token wat erbij ligt. De tegels en tokens worden steeds aangevuld tot 4 en willekeurig op tafel gelegd. Er wordt elk spel steeds met 5 verschillende terreinen gewerkt maar om het spel steeds wanneer je het weer speelt een nieuwe wending te geven kan je met elkaar aan het begin van het spel kiezen uit 9 verschillende terreinen, allemaal met hun eigen manier van punten scoren.
De monster tokens leveren punten op als ze op het juiste terrein liggen en/of wanneer je dezelfde types in een rijtje op je speelbord hebt liggen. Met Portals mag je tokens wisselen en de crystallen leveren, met het juiste terrein gecombineerd, ook weer punten op.

Wij houden van puzzelen en tegeltjes leggen en met het 16 bits thema levert dit spel bij ons extra bonus punten op. Een combinatie van Carcassonne en Clever maar dan anders. Het hele spel is in de puntjes verzorgd, een grote doos vol met 128 terreintegels, 123 tokens, 5 dubbelzijdige speelborden, 10 terrein selectie kaarten, 18 Opdrachtkaarten, 10 Bosskaarten, tokenzakje, scoreblok, een Solo campaign en (en daar maak je de vrouw in team Arlin heel blij mee) een heel handige indeling in de doos om het spel ordelijk in op te bergen. Het neemt even tijd om de spelregels goed door te nemen (dat is natuurlijk altijd zo) maar alles wordt duidelijk uitgelegd, er is een snelstart versie van de speluitleg en een uitgebreide versie en een losse Solo uitleg.

Uiteindelijk bleek het geen heel moeilijk spel, ook al leek dat door de grote doos en de vele losse onderdeeltjes in het begin wel zo. Zeker, het basis spel speelt makkelijk weg, maar het leuke is dat je het spel moeilijker kan maken als je dat wil. Er zijn ook Bosskaarten te verdelen als uitbreiding die bepaalde eigenschappen hebben die je kan gebruiken in het spel om meer punten te verdienen of de ander het moeilijker te maken. Er zijn ook extra kaarten om het spel een beetje op te schudden (dat hoort natuurlijk bij zo’n Evil Boss).

Ook het solo spel kent 2 varianten. Een op zichzelf staand spel en een Solo Campaign, waar je opdrachten moet vervullen net als een quest en nieuwe mogelijkheden kan vrijspelen.

Een spel voor retro lovers, nerds van over de 40, Minecraft builders,verstokte puzzelaars en alles wat daar tussen zit. Zet je joystick opzij en kom erbij !