Review van Wavelength

De digitale wereld heeft veel handige dingen gebracht maar ook wat dingen kapot gemaakt. De charme van het zoeken naar het goede kanaal op je transistorradiootje bijvoorbeeld. Een klein stootje tegen het apparaatje en je zat op een ander kanaal en hoorde je niet meer de Hollandse hits van de piratenzender maar ruis. Een nieuwe zoektocht volgde en je ontdekte dan weer een andere leuke zender met nieuwe muziek.

Golflengtes, er zit wat in de lucht en je kan dat soms vatten met een apparaatje. Maar dat is letterlijk, figuurlijk kan natuurlijk ook. Twee vrienden zitten op dezelfde golflengte, ze snappen elkaar. Maar heel vaak zitten mensen helemaal niet op dezelfde golflengte, als die mensen bij de tegenpartij zitten zit je bij het raadspelletje wavelength gebeiteld.

Het spelidee

Bij het partyspelletje Wavelength van Wolfgang Warsch, Alex Hague en Justin Vickers moet je geen woorden raden maar raden waar tussen twee uitersten een golflengte zich bevind. Dit doel is lastig uit te leggen zonder plaatjes maar is makkelijker te begrijpen dan lijkt. In de spelregels wordt alles duidelijk aan de hand van plaatjes uitgelegd. Je speelt dit spel in de doos en bij het spel wordt het apparaat geleverd. Over het apparaat wordt het volgende in de spelregels gezegd: Het grote plastic ding met de wijzer en het draaiwiel.

Je creëert twee teams of je speelt coöperatief. Om de beurt is er een hintgever die door middel van een omschrijving probeert aan te geven waar in het spectrum de wijzer zich bevind hij gebruikt daarvoor een kaartje met 2 tegenstellingen. Een voorbeeld: De wijzer van het apparaat staat precies in het midden en het kaartje geeft aan, warm, koud. Je zou dan bijvoorbeeld koffie kunne zeggen en dan maar hopen dat je teamleden koffie niet koud en ook niet warm vinden. De Teamleden zetten dan een andere wijzer ergens in het spectrum waarvan zij denken dat jij bedoelt. Zitten ze dichtbij dan krijg het team daar punten voor. Zo wordt het gespeeld.

De sfeer

Wavelength (uitgegeven door Asmodee) is Codenames met meer diepgang en is een psychologisch spelletje maar dan wel op partyniveau. Het is een hele leuke uitdaging om hintgever te zijn en ook de dynamiek van diegene die gaan raden is gaaf om mee te maken. Het spel lijkt omdat de doos psychedelische kleuren heeft en er over helderzienden wordt gesproken op een zweverige bedoeling maar het tegendeel is waar, je moet je ratio goed gebruiken anders verlies je gegarandeerd.